لعن بر اصحاب اخدود (قرآن)اصحاب اخدود، جباران ستمگرى بودند که مؤمنین را به جرم اینکه ایمان دارند، در آتش مى‌سوزاندند. خداوند اینان را لعنت کرده و از درگاه خود طرد می‌کند. ۱ - لعن بر اصحاب اخدود۱.۱ - لعن و نفرين خداخداوند اصحاب اخدود را لعن و نفرين کرده و آنان از رحمت الهی دور می‌کند: • «قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ؛ مرگ بر شکنجه‌گران صاحب گودال (آتش)». ۱.۱.۱ - مراد از آیهاصحاب اخدود، زمین را مى‌شکافتند و آن را پر از آتش نموده، مؤمنین را به جرم اینکه ایمان دارند، در آن مى‌انداختند، و تا آخرین نفرشان را مى‌سوزاندند. پس جمله ((قتل ...)) نفرین بر آنان است، نه اینکه خواسته باشد خبر دهد، و منظور از ((قتل))، لعنت و طرد از درگاه خدای تعالی است)). بعضى گفته‌اند: مراد از ((اصحاب اخدود)) مردان و زنان مؤمنى هستند که در آن قوم سوخته شدند، و جمله ((قتل)) مى‌خواهد خبر دهد که این مردان و زنان به وسیله سوختن در آتش کشته شدند، نه اینکه بخواهد بر آنان نفرین کند. لیکن این نظریه ضعیف است، به دلیل اینکه بر حسب ظاهر ضمیرهاى ((اذهم علیها)) و ((هم على ما یفعلون)) و ((ما نقموا)) به اصحاب اخدود برمى‌گردد، و مراد از این ضمائر و مخصوصا دومى و سومى، جباران ستمگرى هستند که ناقم و شکنجه‌گر بودند، نه مؤمنین شکنجه شده. ۲ - پانویس۳ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳، ص۴۰۱، برگرفته از مقاله «لعن بر اصحاب اخدود». |